DONKERE KAMARA

Terwijl we op vandaag nog steeds de charcuterie buiten kunnen leggen, was het weer eens gezellig heet in Avenue De Polka, een Wevelgemse broedhaard van en voor talent. Geef toe, daar vertoeven is bemoedigender dan het zetelen voor een televisie of het voeren van een discussie over gelijk of ongelijk van een dokter. Soit. Bai Kamara Jr was er te gast, wereldtalent van inlandse bodem. Toch? Ach ja, de zanger/entertainer stamt uit Sierra Leone, kwam in Brussel studeren en is hier -hoera, driewerf hoera- blijven hangen.
Laat ik het maar meteen op de cafétoog gooien: Bai Kamara is steengoed. Hij wandelt met het grootste gemak van de blues over de soul naar pop en funk, én hij krijgt zonder moeite een publiek aan zijn kant: sublieme stem, toegankelijke muziek met daarbij een engagement om U tegen te zeggen. Zijn onschuld is onmiskenbaar aangevreten door de zuren van de werkelijkheid en hij voedt de misantropie, een aandoening waar ik in mijn helderste momenten aanleg voor heb. Kamara schuwt geen politieke, sociale of humane statements. Ook dat maakt hem interessant. Hij schetst weliswaar geen acurate reconstructie van het leven, een tractaat over hoe de beschaving aan zijn einde kan komen is het des te meer.
Ik keek (en velen met mij), ik luisterde, ik leefde mee...niemand kon het zien, maar er plopten sierlijke vleugels uit mijn schouderbladen. Ik wist reeds lang dat er in dit netelige bestaan geen beter afleidingsmiddel dan muziek is -ttz bepaalde muziek- maar dat het zo wonderlijk kon zijn... Goh, na dit soort momenten ben ik toe aan een of meerdere drankjes. Er mogen nog veel zulke momenten komen!
Met grote dank.
J.V.