"Klopklop, waar gaat het over, dat zal ik u laten zien..." Die slagzin van ene Dr. Oetker kwam spontaan bij me op, wanneer Warre Borgmans startte met ZIJN "Hamlet" van een William, die je kennelijk nooit bij zijn voornaam noemt. Aangenomen, ik heb "Hamlet" al diverse keren mogen aanschouwen, zelfs in de tijd toen Vlaanderen nog van gisteren was, maar genoeg krijg ik er niet van. "Hamlet" moet niet per se saai zijn, denk maar aan de versie van die uitmuntende Torhoutse vereniging. Ook Borgmans bewijst het in "Eindelijk Hamlet", blijkbaar de natte droom van menig toneelspeler. Hij maakt en publieksvriendelijke dramady van, maar toch niet achterlijk. Dit stuk was deugdelijk voor mijn arbeidsvreugde: ik kon het gniffelen niet laten. Verscheen daar rond mijn (vaak al te grote) mond een zweem van gelukzaligheid? Jazeker! Alles leek ter plekke bedacht en toch was het zo secuur. Zoiets moet elke toneelamateur zien, het zou een pak toeschouwers schelen, maar wellicht denkt men dat ze het meesterwerkje nog kunnen bekijken via "ooit gemist". Merci en graag gedaan.
J.V.
zondag 18 december 2011
dinsdag 8 maart 2011
Rosse Vonken
Terwijl half Vlaanderen dezer dagen de skilatten aanbindt of met de luie kont in de zon ligt in een of ander onveilig land, beent deze hier nog maar eens naar een theaterzaal. Dit keer om `de naamlozen` te aanschouwen, een tekst van de fantastische Filip Vanluchene en in een regie van de immer aimabele Bernard Decock. Ik kon ook richting X of Y, maar als je zo´n affiche ziet, is de keuze vlotjes gemaakt. Op naar een stuk dus waarmee eens NIET klakkeloos gelachen wordt. Allé vooruit.
TE FRENTE toeschouwers fronsten de wenkbrouwen bij het aanhoren van de woorden `er is geen pauze voorzien`. Ook de barhouders haalden de schouders op als wilden ze zeggen dat ZIJ er niets konden aan doen. Ik? Ik hou van pauzeloze stukken, meer zelfs, men zou het moeten verplichten. Het publiek zet beter ná de voorstelling een flesselke bier aan de mond. Hoera!
Van Filip Vanluchene las ik reeds TE FRENTE werkjes en telkens weer kwam ik tot de conclusie dat de auteur in kwestie heerlijke dingen op papier zet. Het moet voor een regisseur dan ook het summum van geluk zijn om zo´n tekst te mogen bewerken...uren voor de tekstverwerker, eenzaam, onder een stolp van concentratie, verzonken in een parallelle wereld van eigen vinding, een wereld die altijd weer moeizaam vorm krijgt. Ik ril van ontzag voor dat soort creatievelingen. Hoera!
Dit stuk is afgewerkt tot op het ondergoed. De hele cast levert een onverbiddelijke topprestatie. Het acteerwerk heeft de grootst mogelijke naturel, het lijkt allemaal ter plaatse bedacht en tóch is het precisiewerk. Anderhalf uur puur genot, terwijl je de indruk hebt dat de voorstelling na driekwaart uur is afgelopen. Bedankt voor de gunst dus en nog een dikke pluim voor beide Marie Roses...de rosse vonken spatten er van af. Ik vermoed dat ergens bij DIE GHEZELLEN een Gouden Meeuw zal binnenvliegen! Hoera, driewerf hoera.
TE FRENTE toeschouwers fronsten de wenkbrouwen bij het aanhoren van de woorden `er is geen pauze voorzien`. Ook de barhouders haalden de schouders op als wilden ze zeggen dat ZIJ er niets konden aan doen. Ik? Ik hou van pauzeloze stukken, meer zelfs, men zou het moeten verplichten. Het publiek zet beter ná de voorstelling een flesselke bier aan de mond. Hoera!
Van Filip Vanluchene las ik reeds TE FRENTE werkjes en telkens weer kwam ik tot de conclusie dat de auteur in kwestie heerlijke dingen op papier zet. Het moet voor een regisseur dan ook het summum van geluk zijn om zo´n tekst te mogen bewerken...uren voor de tekstverwerker, eenzaam, onder een stolp van concentratie, verzonken in een parallelle wereld van eigen vinding, een wereld die altijd weer moeizaam vorm krijgt. Ik ril van ontzag voor dat soort creatievelingen. Hoera!
Dit stuk is afgewerkt tot op het ondergoed. De hele cast levert een onverbiddelijke topprestatie. Het acteerwerk heeft de grootst mogelijke naturel, het lijkt allemaal ter plaatse bedacht en tóch is het precisiewerk. Anderhalf uur puur genot, terwijl je de indruk hebt dat de voorstelling na driekwaart uur is afgelopen. Bedankt voor de gunst dus en nog een dikke pluim voor beide Marie Roses...de rosse vonken spatten er van af. Ik vermoed dat ergens bij DIE GHEZELLEN een Gouden Meeuw zal binnenvliegen! Hoera, driewerf hoera.
Abonneren op:
Posts (Atom)