"Klopklop, waar gaat het over, dat zal ik u laten zien..." Die slagzin van ene Dr. Oetker kwam spontaan bij me op, wanneer Warre Borgmans startte met ZIJN "Hamlet" van een William, die je kennelijk nooit bij zijn voornaam noemt. Aangenomen, ik heb "Hamlet" al diverse keren mogen aanschouwen, zelfs in de tijd toen Vlaanderen nog van gisteren was, maar genoeg krijg ik er niet van. "Hamlet" moet niet per se saai zijn, denk maar aan de versie van die uitmuntende Torhoutse vereniging. Ook Borgmans bewijst het in "Eindelijk Hamlet", blijkbaar de natte droom van menig toneelspeler. Hij maakt en publieksvriendelijke dramady van, maar toch niet achterlijk. Dit stuk was deugdelijk voor mijn arbeidsvreugde: ik kon het gniffelen niet laten. Verscheen daar rond mijn (vaak al te grote) mond een zweem van gelukzaligheid? Jazeker! Alles leek ter plekke bedacht en toch was het zo secuur. Zoiets moet elke toneelamateur zien, het zou een pak toeschouwers schelen, maar wellicht denkt men dat ze het meesterwerkje nog kunnen bekijken via "ooit gemist". Merci en graag gedaan.
J.V.
