Kwaliteit hoort evengoed thuis op zaterdag, als Kortjakje zo stilaan aan de beterhand is. En ja, het programmaboekje beloofde een topvoorstelling, de regisseur beloofde vinnige teksten zogenaamd overgoten met een humorsausje. Heb ik dan een verkeerde voorstelling gezien? Niet dus. Deze hier was wel degelijk op 'Theater Lokaal', een elfde editie "helemaal in het thema van 950 jaar Gullegem", confectie-toneel noemt de veel te duur betaalde schrijver het, anderen zeggen 'een theaterwandeling'. Geachte heer schrijver: je maakt geen toneelvoorstellingen met 'grappen' die regelrecht van die scheurkalender geplukt zijn en in 1980 al een baard hadden van hier tot in Tokyo. Net zo min doe je dat met oneliners en ideeën die gejat zijn van Hollandse kabaretiers die in de jaren 80, 90 zeer populair waren. Trouwens, Hollandse oneliners bekken niet in ons dialect.
Vraag is dan natuurlijk of een regisseur dergelijke onzin kan rechttrekken of op zijn minst verdoezelen. In geen geval. Het bleven tenenkrommende, genante taferelen. De gedachte dat je daaraan kunt wennen, lijkt me al een ernstige vorm van afstomping. Er viel in dit geheel werkelijk niets nieuws te bespeuren (met uitzondering van énkele steengoeie debutanten!). Het was dan ook alsof ik het allemaal al tientallen keren eerder had gezien. Het gevoel dat mij -en ook anderen- doortrok had verdacht veel weg van schaamte. Een toneelstuk, in welke vorm dan ook, moet de kijkers ernstig nemen door een kleine inspanning van ze te vragen. In dit geval was de inspanning de wandeling van de ene naar de andere locatie. Het mag duidelijk zijn dat 'Theater Lokaal' aan een deftige evaluatie en een stevige bezinning toe is.
JV
