Ik voel geen noemenswaardige genegenheid voor zaken die men traditiegewijs 'braderie' pleegt te noemen. En al zeker niet als daar een zelfingenomen comiteit rond is gebouwd. Meestal nestel ik mezelf bij dergelijke gebeurtenisjes op een terras om aan een sessie 'mensen kijken' te doen. Dit jaar had ik daar meer dan ooit nood aan, na het spelen van vijf voorstellingen op rij. Een beetje ongezonde ontspanning mag wel eens, maak ik mezelf dan wijs.
Wat ik me niet meer hoef wijs te maken, is dat er op dergelijke dagen des Heren iets te beleven valt, niet in mijn dorp. Of toch: er stond een gele (!) container voor een horecazaak in een verstoten straatje. Tiens, die gaat verbouwen, spiegelde ik me voor. Maar nee, bleek dat de zaakvoerder de braderiebijdrage van 95 euro (!) niet had betaald en dus beslisten de eigengeilers een containertje neer te poten pal voor de zaak. Kabouter Koers, Henk Wevelgem en het kwebbelkabinet toverden zichzelf wellicht een triomfantelijk gluiperig lachje om de mond, zo kennen we ze wel.
Zelf ben ik van kop tot teen op vrede ingesteld, maar ik begrijp niet waarom lokale ondernemers moeten betalen om hun eigen waar aan de man te brengen. Beseffen die van het comiteit eigenlijk wel hoeveel drankjes over de toog moeten gaan om 95 euro over te houden? Heeft Kabouter Koers niet door dat de horeca het niet gemakkelijk heeft in dit dorp? Natuurlijk niet! Als je pech hebt komt hij twee keer iets drinken: één keer om geld te vragen voor de braderie en een tweede keer om hetzelfde te doen voor de koers. En waag het niet om te weigeren: de pissijnen, vrachtwagens, containers pronken gegarandeerd voor uw deur. En euh...als je dan al centen vraagt, doe er dan ook iets méér mee. Misschien, héél misschien valt er dan wél iets te beleven.
JV
