OLIE DRIJFT ALTIJD BOVEN, OOK IN BEVEREN-LEIE

Het is met Brusselmans als met spruiten. Je houdt ervan! Zijn proza is vermakelijk en ook zijn toneelwerk valt ten zeerste te smaken. Zelf stelde hij ooit dat zijn toneelstukken niet zoveel voorstellen, maar als de meester het zegt, neem het dan met een ferme korrel zeezout.
Veel toneel heb ik dit seizoen nog niet gezien, goed (amateur)toneel ook niet, daar zullen we het maar niet over hebben...de lange tenen raken te snel gekneld onder mijn vermorzelende hiel. "De naamloze mens" dan maar, gespeeld door het nog prille Kartoesj in Beveren-Leie. Pril, jawel, maar pril betekent hier dat men nog niet aangetast is door de zuren van de tijd. Pril, jawel, maar ongelooflijk dapper wat stukkenkeuze betreft. "De naamloze mens" is een heerlijke, realistische, herkenbare en grappige tekst; een ding waarmee acteurs en actreuzes zich  kunnen amuseren. Je voelt er het isolement in van personnages die zich steendood vervelen...maar vertellen over kennelijk onbelangrijke zaken, brengt vaak het belangrijke naar boven. Ik weet het: er wordt vaak klakkeloos gelachen in toneelzalen, maar hier MOET je wel lachen omdat je de hele situatie waarlijk gelooft; omdat het spelplezier van het podium afspat én omdat al dat prille talent bovendrijft. Jawel, ze zullen daar in Beveren-Leie nog veel plezier beleven aan dat talent. Houden zo! En als u mij niet gelooft: "De naamloze mens" nog op 9 en 10 december om 20 uur in 't Klokhuis...de geur van fristi moet je er wel bijnemen.
JV

KERKEN OP OVERSCHOT

De jaren van de katholieke kerk zijn al een tijd niet de meest vreugdevolle. Het rijk van de paus is flink naar beneden gegleden. Het dondert overal in de kerk, behalve dan in de kleinburgerlijke provinciestekjes, waar alles zonder tegenspraak fan-tas-tisch moet zijn. Juist...dan ga ik huiveren. Ik geloof niet in zinnetjes als daar zijn: 'bij ons vallen de cijfers nog mee' of 'er gebeurt in elke kerk nog wel iets'. Over dat laatste zal ik maar geen grapjes maken, zwijgen kan soms niet verbeterd worden. Maar kijkcijfers liegen altijd, vooral als het om eigenbelang gaat. Soit. De gemeente Wevelgem heeft nood aan een kerkenplan. Het gebouw op de Wijnberg is aan renovatie toe en als er geen kerkenplan komt, komen er ook geen centen van de hogere overheid. Dat is de enige reden voor een kerkenplan. Niet de financiële verspilling, niet het tekort aan gelovigen, niet het teveel aan gebouwen voor één pastoor...wél centen van de overheid. Drie kerken op wandel- of fietsafstand is teveel, veel teveel. Eén is genoeg. Eén kerkfabriek is genoeg, of neen: één kerkraad over de deelgemeentegrenzen heen. Stop dus in Gods naam die rol van slippendrager van het bisdom en durf spreken over ontwijden, sluiten, verkopen, afbreken en écht herbestemmen. De gemeentelijke centen voor kerkfabrieken kunnen elders besteed worden. Zo helpe u God.

LOKALE SCHAAMTE

Kwaliteit hoort evengoed thuis op zaterdag, als Kortjakje zo stilaan aan de beterhand is. En ja, het programmaboekje beloofde een topvoorstelling, de regisseur beloofde vinnige teksten zogenaamd overgoten met een humorsausje. Heb ik dan een verkeerde voorstelling gezien? Niet dus. Deze hier was wel degelijk op 'Theater Lokaal', een elfde editie "helemaal in het thema van 950 jaar Gullegem", confectie-toneel noemt de veel te duur betaalde schrijver het, anderen zeggen 'een theaterwandeling'. Geachte heer schrijver: je maakt geen toneelvoorstellingen met 'grappen' die regelrecht van die scheurkalender geplukt zijn en in 1980 al een baard hadden van hier tot in Tokyo. Net zo min doe je dat met oneliners en ideeën die gejat zijn van Hollandse kabaretiers die in de jaren 80, 90 zeer populair waren. Trouwens, Hollandse oneliners bekken niet in ons dialect.
Vraag is dan natuurlijk of een regisseur dergelijke onzin kan rechttrekken of op zijn minst verdoezelen. In geen geval. Het bleven tenenkrommende, genante taferelen. De gedachte dat je daaraan kunt wennen, lijkt me al een ernstige vorm van afstomping. Er viel in dit geheel werkelijk niets nieuws te bespeuren (met uitzondering van énkele steengoeie debutanten!). Het was dan ook alsof ik het allemaal al tientallen keren eerder had gezien. Het gevoel dat mij -en ook anderen- doortrok had verdacht veel weg van schaamte. Een toneelstuk, in welke vorm dan ook, moet de kijkers ernstig nemen door een kleine inspanning van ze te vragen. In dit geval was de inspanning de wandeling van de ene naar de andere locatie. Het mag duidelijk zijn dat 'Theater Lokaal' aan een deftige evaluatie en een stevige bezinning toe is.
JV

11 juli en de barones

DE BARONES WORDT VAN ONDER HET STOF GEHAALD...


Doet de naam Maria Adelheid Doornaert een belletje rinkelen? Neen? Maria Adelheid barones Doornaert dan? Ook niet. Mia Doornaert dan maar, in de volksmond zoals het heet...de titel barones neemt ze er maar al te graag bij. Vraag aan honderd willekeurige personen "wie is Mia Doornaert", geen twintig zullen er een antwoord op geven. Ik wel: La Doornaert is de ijzeren dame van het oerconservatieve establishment; een foorwijf met een zionistische agenda; een schrijfster ook, empatisch, begripvol en voorzichtig voor de vriendjes maar verdomd hard voor alle anderen. Toegegeven, Madame la Baronesse schrijft briljant, vormelijk toch, inhoudelijk houden haar pennentrekken vaak geen steek. Eigen mening eerst, weet je wel...de rest telt niet mee. Mia heeft duidelijk het licht niet gezien.
Maar op geregelde tijdstippen wordt ze nog eens van onder het stof gehaald (of van onder de mottenballen) om haar mening te ventileren. Ze heeft er dan ook al een opmerkelijke carrière opzitten: "gewezen afgevaardigde van de socialistische vakbond toen ze voor een katholieke krant schreef en tussendoor meewerkte aan een Vlaams-nationalistisch weekblad, alvorens na haar verheffing in de adelstand pro-Amerikaanse en belgicistische royaliste te worden en te gaan werken voor een christendemocratische politicus". Aldus Knack. Of hoe rooie Mia, oranje Mia werd.
En er is meer. Botox Mia dweept met steenrijke franse vriendjes die ooit ons landje wilden bewonen om aan de rijkentaks in Frankrijk te ontsnappen. Ze is dan ook een graaggeziene klant in de dure boetiekjes rond de Avenue Louise, om er zich tegoed te doen aan de poedertjes, kleedselkes en geurtjes van haar dure vriendjes. Onder het motto "elegantie is een teken van beschaving", maakt ze in haar leven al te graag plaats voor het overtollige.
Kan het nog erger? Zeker: haar onwil om toe te geven dat Sharon een misdadiger was; haar standpunt dat oorlogsmisdaden overal ter wereld slechts details zijn; haar vreugde toen Theo Van Gogh alle moslims 'geitenneukers' noemde; haar uitspraak dat het vaak de kinderen zijn die vrouwen tegenhouden om voluit te gaan in de ontplooiing van hun talenten; haar afkeer van dialecten op de openbare en commerciële zenders én haar idee dat Latijn de taal van Europa zou moeten zijn. "Als kleine Romeintjes dat konden leren, waarom wij dan niet."
Deze Mia heeft kennelijk nooit afgezien. Ze droomt van 'vroeger was alles beter' en het eerherstel van de opvoeding. Ik ook lieve Mia: u verdient een pak slaag op uw bloot gat.
Sterren komen...op 11 juli naar Wevelgem op uitnodiging van de culturele raad. Sterren gaan...naar een pseudo-intellectueel en pseudo-elitair partijtje, op een dag waarop eigenlijk een volksfeest moet gegeven worden. Shame!
JV